Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014

Κυριακή , γιορτή και σχόλη να 'ταν η ζωή μας όλη...

Και μη πεταχτεί κανείς και πει ότι αργία μήτηρ πάσης κακίας, τον τσουρομάδισα....

Χόρτασα καθισιό αυτά τα Χριστούγεννα. Φαγητό, ξάπλα και ύπνο. Για πρωτοχρονιά πήγαμε στα μέρη μου, κολλήσαμε και άδεια και καθίσαμε μια εβδομάδα. Η μαμά μου είναι η κλασσική Ελληνίδα μάνα. Όχι αυτή με το ζακετάκι, η άλλη που άμα δε φας μέχρι να πεις έλεος είσαι άρρωστος και μάλλον θα πεθάνεις. Χρόνια τώρα οι φίλοι μου όταν τη γνωρίζουν αναρωτιούνται πώς καταφέρνουμε τα τέσσερα παιδιά της και παραμένουμε αδύνατα. Έχω καταλήξει πως κυριαρχεί το αίσθημα της αυτοσυντήρησης:

Μαμά: Θες ένα μελομακάρονο?
Εσύ: Όχι, έχω φάει.
Μαμά: Θες ένα κουραμπιέ?
Εσύ: Όχι, είμαι σκασμένη σου είπα.
Μαμά: Θες να σου καθαρίσω ένα φρούτο?
Εσύ: Όχι.
Μαμά: Θες ένα ..?
Εσύ: Όχι.
Μαμά: Θε.........?
Εσύ: ΟΧΙ!!!!!!!!!

Και εάν εξαιρέσεις την παραπάνω συζήτηση που κάνεις πρωί, μεσημέρι,βράδυ σαν αντιβίωση τότε περνάς υπέροχα. Γιατί τα παπλώματα μυρίζουν μανούλα. Γιατί κάθε γωνιά κρύβει αναμνήσεις. Και γιατί κάθε άνθρωπος είναι τόσο μα τόσο αγαπημένος.

Η παραμονή πρωτοχρονιάς είναι η αγαπημένη μου γιορτή. Είναι από τις ελάχιστες φορές που η τραπεζαρία στρώνεται με σεταρισμένα πιατικά.  Η στιγμή που όλοι μαζευόμαστε γύρω από το καλό τραπέζι. Το τελετουργικό είναι ίδιο τόσα χρόνια και όμως δεν το βαριέμαι ποτέ. Πρώτα τρώμε και φλυαρούμε ασταμάτητα όλοι μαζί. Βαβούρα να υπάρχει και όλα καλά. Μισώ τα βουβά τραπέζια. Το όταν τρώμε δε μιλάμε είναι η χειρότερη έκφραση που μπορώ να ακούσω. Η ώρα του φαγητού στη δική μας οικογένεια ήταν πάντα ώρα πανικού. Ήμασταν και πολλοί οπότε από μια βλακεία να έλεγε ο καθένας είχαμε θέματα να συζητάμε για εφτά μεσημέρια. Και πάντα συζητάγαμε. Από το να σχολιάσουμε τη θεία τη Μαριγώ και να θυμηθούμε το προπέρσινο καλοκαίρι και την τούμπα του μπαμπά, μέχρι το πως χτίστηκαν οι πυραμίδες και εάν υπάρχει Θεός. Όλα μπορούσαν να συζητηθούν. Χωρίς σειρά, ανάκατα, με φασαρία, διαφωνίες και συχνά πυκνά καυγάδες...

Έτσι και φέτος φάγαμε ,ήπιαμε το κρασί του μπαμπά, συζητήσαμε τα ίδια θέματα, ακούσαμε για χιλιοστή φορά την ιστορία για το πώς ο παππούς πήρε απολυτήριο δημοτικού στα 40 και διάφορα άλλα οικογενειακά μας κλισέ τα οποία κατέληξα ότι υπεραγαπώ. Και μέσα σε όλα, η ανιψιά μου να μας φωνάζει "κάντε ησυχία, δεν ακούω τα καμπανάκια του Άη Βασίλη". Πόσο υπέροχη η παιδική αναμονή του Άη Βασίλη. Θυμάμαι και εγώ τον περίμενα πάντα με ανυπομονησία. Καθόμουν για ώρες κάτω από το δέντρο και ορκιζόμουν ότι φέτος θα καταφέρω να τον δω. Δε ξέρω πώς το κάνανε αλλά πάντα τα δώρα ερχότανε μαγικά. Εμφανιζόταν ξαφνικά μπροστά μου. Εγώ ορκιζόμουν πως δεν είχα κλείσει τα μάτια μου ούτε λεπτό και οι γονείς μου χασκογελούσανε...Ακόμα χασκογελάνε όταν τους ρωτάω πώς καταφέρνανε και δεν τους πιάσαμε στα πράσα.

Η ανιψιά μου φέτος είχε ζητήσει από τον Άγιο Βασίλη ένα παιχνίδι φαντασμάτων. Η μαμά της ξέροντας για το τι κλασομπανιέρα πρόκειται έκανε τα πάντα για να την μεταπείσει. Αμετάκλητη αυτή όμως δήλωνε ότι δε θα το φοβάται το παιχνίδι και ότι είναι αυτό που θέλει. Κατά τις 10:00 χτυπάει το κουδούνι, ανοίγουμε την πόρτα και στο πλατύσκαλο είναι αραδιασμένα τα δώρα. "Ήρθε ο Αη Βασίλης", φωνάζει και στο μάτι έχει τη χαρά ανάμικτη με δέος για το θαύμα που βιώνει. Ανοίγει τη σακούλα της, βλέπει το παιχνίδι που είχε ζητήσει και φωνάζει "Το βρήκε. Ο Άη Βασίλης βρήκε το παιχνίδι που του ζήτησα". Γεμάτη χαρά το ανοίγει και βλέπει μέσα το πρώτο φαντασματάκι.

Ανιψιά:  "Ε, μαμά να το ανοίξουμε καλύτερα σπίτι μας."
Μαμά : Το φοβάσαι?
Ανιψιά: Όχι. Αλλά δεν κάνει να ανοίγουμε τα δώρα μας σε ξένο σπίτι.
Εγώ: Μήπως φοβάσαι αυτόν στο κουτί (είχε μια νεκροκεφαλή). Αυτός είναι καλός. Είναι ο Κοκαλιάρης.
Ανιψιά: Τότε γιατί γελάει σαν κακός?

Μετά από λίγο:
Ανιψιά: Έχω μια ιδέα. Να ανταλλάξουμε τα δώρα μας. Έλα (λέει στον μικρό αδερφό της) πάρε εσύ αυτό (του δίνει το κουτί) και εγώ θα πάρω το παιχνίδι σου...(ακολουθούν κλωτσομπουνίδια)
Εγώ: Δε σου αρέσει το δώρο σου?
Ανιψιά: Όχι, όχι , μου αρέσει πολύ.

Μετά από λίγο χτυπάει ξανά το κουδούνι. Ανοίγουμε την πόρτα και απ' έξω είναι αλλο ένα δώρο.

Εγώ: Ωχ, μάλλον ο Άη Βασίλης κατάλαβε ότι δε σου άρεσε το δώρο σου και σου έφερε άλλο.
Ανιψιά: Ωραία. Τώρα μπορούμε να πετάξουμε το άλλο μακριά .

Ανοίγει το δώρο και είναι γεμάτη χαρά.
Ανιψιά: Που κατάλαβε ο Άη Βασίλης ότι δε μου άρεσε το δώρο του?
Μαμά: Ο Άη Βασίλης είναι πνεύμα και τα ακούει όλα. Για αυτό σας λέω να είστε καλά παιδάκια όλον τον χρόνο.
Ανιψιά: -το σκέφτεται λίγο- Μα πώς είναι πνεύμα? Αφού εγώ τον γνώρισα. Γνώρισα και τη γυναίκα του στο Χριστουγεννιάτικο χωριό".
Μαμά: Νννννναι...Ώρα να κόψουμε βασιλόπιτα....



40 σχόλια:

  1. ααααααααααααααααχαχχαχαχαχαχαχαχααααααααααααααα
    υπέεεεροχο, απολαυστικό, συγκινητικό!
    λες τόσο σοφά πράγματα με τόσο υπέροχα απλό και χιουμοριστικό τρόπο Χριστίνα μου, εύγε!
    η γραφή σου είναι ΚΟΟΟΟλλημα, λέμεεεεεεεεε....
    αν έγραφες ασταμάτητα όοοοοολη μέρα, εγώ θα τα διάβαζα σαν πρεζόνι συνεχώς!
    να μου είσαι πάντα καλά!
    ΑΥΤΟ που περιέγραψες, και με εκφράζει πολύ, και είναι σα να βλέπω και εγώ τη δικιά μου οικογένεια..
    φιλιά πολλά
    Καλή Χρονιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι ωραίες αυτές οι οικογένειες οι φασαριόζικες.. Γιατί κρύβουν μέσα τους πολλή ζωή και αγάπη!!!

      ΥΓ: Είσαι ο πιο ενθερμος υποστηρικτής μου....Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα υπέροχα λόγια σου!

      Διαγραφή
    2. Γιατί έχεις παράπονο απο μένα;;; Λατρεύω τον τρόπο που γράφεις! :)

      Διαγραφή
    3. Οχι λατρεμένη μου!!!! Παράπονο δεν έχω από κανέναν σας!! Στα πούπουλα με έχετε!

      φιλιά

      Διαγραφή
  2. Το υπέροχο σου κείμενο συνδυάστηκε τέλεια με την γελοιογραφία στο τέλος! Αχαχα! Πολλά φιλιά και καλή χρονιά Χριστινάκι μου! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να ξερες πόσες φορές μέσα στα Χριστούγεννα ήθελα να απαντήσω οπως στη γελοιογραφία στο ανιψάκι....Με πέθανε στο "θα μου πεις μια ιστορία? Οποια ξέρεις....."

      Διαγραφή
  3. χαχαχαχα
    τελειο!

    καλη χρονια Χριστινακι!
    με υγεια χαρα και αγαπη!
    φιλακια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μα καλά είμαστε σοβαροί; Σου λέει η μαμά σου φάε ένα μελομακάρονο κι εσύ της λες έχω φάει; Αααααααααααχ, μένα έπρεπε να έχει για κόρη, να της έλεγα φέρε μάνα ένα μελομακάρονο, δεν έχω φάει!

    Πάντα τέτοια όμορφα συναπαντήματα με αγαπημένους να έχεις στη ζωή σου εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τη μέρα που θα ακούσω τη μαμά μου να λέει μη τρώς άλλο, πραγματικά θα ανησυχήσω....

      Διαγραφή
  5. Αχ αυτές οι μαμάδες με το φαγητό!
    Πολύ γέλασα με την αφηγηση σου!
    Χαχαχα!
    Πάντα να περνάτε έτσι όμορφα και ας σκάτε στο φαγητό!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και να έλεγα πώς έχει περάσει κατοχή να το δικαιολογήσω.. Αλλά ούτε καν είχε γεννηθεί τότε....

      Διαγραφή
  6. Η δική μου μάνα είναι η κλασική Ελληνίδα μάνα που καμία δεν είναι καλή για το γιο της (να ξερες πόσες φορές της λέω "Μην είσαι προκατειλημμένη!") και με το ζακετάκι. Η γιαγιάδες είναι οι μανάδες του "φάε, ψυχή μου, φάε"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λύπάμαι τη νύφη της!!!

      χαχα Εμένα η γιαγιά μου είναι του "έτσι θα βγεις έξω... Θα κρυώσεις" και η μάνα μου του "φάε, ψυχή μου, φάε"...

      Διαγραφή
  7. Το κείμενο σου είναι απολαυστικό! Καλή χρονιά και του χρόνου ακόμη μια υπέροχη πρωτοχρονιά!
    Δέσποινα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά!!! Μακάρι να έχουμε μια υπέροχη χρονιά όλοι μας!

      Διαγραφή
  8. λίγα για τις μανάδες!
    όταν γίνεις μάνα ,να ερθεις να μας τα ξαναπείς! Τι πάει να πει ''δε θέλω να φάω'' ; για ποιον τα φτιάξαμε εμείς; το ρίξαμε τωρα ,δίαιτα και δίαιτα,δε βλέπετε που ειστε σαν απολειφάδια! κι αν αρρωστήσετε ποιος θα σας τρέχει στους γιατρούς; Αλλά δεν έχετε ζήσει κατοχή !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχα Ακριβώς όλα αυτά....

      Απλά για να καταλάβεις το μέγεθος του προβλήματος θα σου πω ένα παράδειγμα. Πριν πάω με ρωτάει τι γλυκό θέλω να φτιάξει. Μπακλαβά της λέω. Πάω και βρίσκω ένα ταψί (του φούρνου, το μεγάλο) μπακλαβά. Τρώω τη μια μέρα , τρώω την άλλη, τρώω την παράλλη και την τετάρτη μέρα μου λέει "Τσάμπα μου ζητησες τον μπακλαβά, καθόλου δεν τρως. Ολο το ταψι εδώ είναι. Εγώ φταίω που κάθησα και σου τον έφτιαξα. Λες και δε σε ξέρω"

      Λες και υπήρχε περίπτωση να φάω μόνη μου ένα ταψί μπακλαβά σε τρεις μέρες...

      Διαγραφή
  9. Εγώ πάλι έχω άλλο θέμα, φτιάχνω το μεσημέρι μελομακάρονα και το επόμενο μεσημέρι (άντε βράδυ στην καλύτερη περίπτωση) δεν υπάρχει ψίχουλο!!
    Πιράνχας!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κι εμείς έτσι ακριβώς...
    λόγια, φαγητά, απρόσμενοι και καλά λεκέδες, φωνές, κρασιά να πέφτουν στα καλά τραπεζομάντηλα...και στο τέλος, να βαραίνουμε όλοι από το πολύ φαϊ και να οι συζητήσεις να κοπάζουν...

    Αχ τι ωραία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "απρόσμενοι και καλά λεκέδες" ποιος κάνει επι τούτου λεκέδες??? ε???

      Αυτό το "να μωρέ, εδώ, τα ίδια , οικογενειακά" είναι πολύ ωραίο τελικά....

      Διαγραφή
  11. Απόλυτα θα συμφωνήσω με τον Humorous Dramer....Απόλυτα, σε όλα!!!! Να είσαι καλά Χριστινάκι!!! Καλή χρονιά με υγεία και πολλά πολλά κείμενα, ε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά!!!! Καλη χρονιά σου ευχομαι γεμάτη όμορφες στιγμές!

      Διαγραφή
  12. χα χα χα.. εντάξει, θεϊκό το ανίψι!!!! :) πολύ ωραία ιστορία.. να περνάτε πολύ πολύ όμορφα πάντα σε κάθε συγκέντρωση οικογενειακή!!!! :) φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Εμένα μου άρεσε πολύ ο παππούς που πήρε το απολυτήριο του δημοτικού στα 40 του.
    Άντε και με το απολυτήριο του γυμνασίου στα…..80!
    Να είσαι καλά και να περνάτε έτσι ζεστά και οικογενειακά όλες τις γιορτές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α ναι.... Και στο τέλος της ιστορίας μας απαγγέλει και το κομμάτι που είχε γράψει στην ιστορία για τον Ομερ Βρυώνη... Και στο τέλος μας λέει " Αμ , δύσκολα χρόνια, αν είχα εγώ όσα έχετε εσείς θα γινόμουν πρωθυπουργός"

      Διαγραφή
  14. Εγώ θα συμφωνήσω με τις διακοπές... να ΄ταν η ζωή μας όλη, Αμήν!
    Η δικιά μου μάνα είχε φτιάξει μελομακάρονα, που ποιός τα χέζει όταν υπάρχουν ΚΑΙ κουραμπιέδες. Οπότε εγώ έτρωγα με ευλάβια μεγάλη/κει που τ' άγιο φως προβάλει, ένα κουραμπιέ μετά τον ύπνο. Και ήδη από τη μέρα που πήγα με ρωτούσε αν ήθελα να μας φτιάξει και μπακλαβά, που τον κάνει τέλειο, αλλά και εγώ και ο αδερφός μου της λέγαμε όχι καλύτερα. Ναι, μας έλεγε, έχετε δίκαιο, καλύτερα μην φάμε πολλά γλυκά. Δύο με τρεις ώρες αργότερα η πρόταση για μπακλαβά επανερχόταν, αλλά εμείς αντιστεκόμασταν σθεναρά. Σήμερα που έφαγα και τον τελευταίο κουραμπιέ που μου είχε δώσει μαζί, χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ όταν αρχίζουν οι γιορτές ταράζω τα μελομακάρονα. Στο τέλος των γιορτών ξεκινάω τους κουραμπιέδες. Εχω και μια θεωρία ότι οι κουραμπιές όσο μπαγιατεύουν νοστιμένουν...

      Καλά αυτό που είπες για τον μπακλαβά ισχύει και σε εμάς.. Μόνο που σε εμάς πάει κάπως έτσι.
      -Θέλετε να φτιάξω γαλακτομπούρεκο?
      -Οχι

      Μετά από δύο ώρες:
      -Θέλετε να δοκιμάσετε το γαλακτομπούρεκο?

      Διαγραφή
  15. Όμορφες αναμνήσεις μου προκάλεσε η ανάρτηση σου, από την μανούλα μου που δεν πρόλαβε να με καλομάθει όσο θα ήθελα....
    Πάντως ήσασταν προνοητικοί με το ανήψι. Είχατε δεύτερο δώρο καβάτζα?
    Φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λυπάμαι για τη μαμά σου... Μπορείς όμως να καλομάθεις εσύ διπλά την κόρη σου...

      Το έξτρα δώρο ήταν για να της το δώσουμε στη γιορτή του αδερφού της. Απλά επειδή είδαμε ότι τα πράγματα βαδίζαν σε σκοτεινά μονοπάτια είπαμε να το δώσουμε λίγο νωρίτερα για να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι!

      Διαγραφή
  16. Χαχαχα! Χριστίνα μου χρόνια πολλά, καλή χρονιά! Αχ δεν μπορώ, ακόμα γελάω! Φυσιογνωμία η μικρή! Παίζει με τον φόβο της... Α, και η μανούλα καταπληκτική! Ότι και να λες την βρίσκω πολύ κουλ (και εγώ σε αυτή την κατεύθυνση βαδίζω...)
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή χρονιά!!!

      Σε αυτή την κατεύθυνση βαδίζεις και το έχουμε καταλάβει... Με όλα αυτά τα υπέροχα που φτιαχνεις...

      Διαγραφή
  17. Καλή Χρονιά!!!
    Βρε παιδί μου, εγώ έχω γεννηθεί σε ένα χαζόσογο που πολλά-πολλά δεν έχει... Ενώ μ'αρέσουν αυτές οι μαζώξεις, οι δικοί μας είναι αλλού γι'αλλού. Αυτές είναι ωραίες στιγμές και πανέμορφες αναμνήσεις, όλοι στο γιορτινό τραπέζι, να λέτε τα δικά σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κανόνισε εσύ τις μαζώξεις σπίτι και ε τι θα κάνουν θα έρθουν...Αν έχει και φαί! Ακόμα καλύτερα...

      Καλη χρονιά!

      Διαγραφή
  18. Μια φορά ήταν ένα σχόλιο κι ο μπλόγκερ το έφαγε...γράψε άλλο τώρα...

    Έλεγα λοιπόν πόσο όμορφες στιγμές ήταν αυτές, πόσο γέλασα με την ανιψιά σου και τη γελοιογραφία και πως όταν τρώμε δε μιλάμε...μπουκωμένοι...μην πνιγούμε κιόλας...καταπίνουμε και λέμε λέμε λέμε...τι νόημα έχει να τρώμε όλοι μαζί αν δε μιλάμε?
    Καλή χρονιά με υγεία κι ευτυχία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οντως το έφαγε! Ούτε στα ανεπιθυμητα ήτανε! Ασε και δεν έχω χειρότερο από το να γράφω, να γράφω και στο τέλος να χάνεται...Οπότε σε ευχαριστώ διπλά που ξαναέγραψες..

      Ακριβώς αυτό.. Εάν είναι να μη μιλάω, προτιμώ να τρώω στον καναπέ και να βλέπω τηλεόραση. (100.000 διατροφολόγοι σχίζουν αυτή τη στιγμή τα πτυχία τους)

      Διαγραφή
  19. :-) :-)
    Τι όμορφη ανάρτηση, πόση παιδικότητα, πόση ανεμελιά, πόση αγάπη μέσα σε λίγες απλές συνήθειες!
    Δεν το συζητώ πόσο μπροστά είναι η ανιψιά!!!
    Και πόσο σε νιώθω με το φαγητό και τη συνεχή βαβούρα! Αλήθεια υπάρχει ήσυχη και λιτοδίαιτη ελληνική οικογένεια;
    Καλή μας χρονιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ax Fri μου αυτή την μη λιτοδίαιτη ελληνική οικογένεια ερχομαι να την πληρώσω τώρα ακριβά... Σε ιδρώτα και πείνα...

      Διαγραφή